De eerste dagen in Vietnam
Door: Filou de Lorijn
Blijf op de hoogte en volg Filou
07 September 2015 | Vietnam, Hanoi
Lieve allemaal,
We zijn nu twee dagen hier, maar het voelt als veel langer. Zaterdag 5 september begon het allemaal op Schiphol. Papa, mama en Sander waren mee om afscheid te nemen en dat was erg fijn. ‘Als we hier doorheen gaan, is het dan echt klaar?’ vroegen we aan een stewardess voor we de douane doorgingen. ‘Nee, dan begint het pas!’ zei ze. Met deze quote in ons achterhoofd stapten we het vliegtuig in. Mama had een cadeautje in mijn tas gestopt die ik pas in het vliegtuig open mocht maken. Het was een super lief boekje van Anne en Yvette, en daarmee kwamen de gemixte gevoelens naar voren. Waarom doe ik dit? Is vier maanden niet te lang? Gelukkig verdween dit gevoel na een tijdje. De vlucht ging trouwens prima. 10 uur vliegen van Amsterdam naar China, waar het voor ons net de omgekeerde wereld was: om 15:00 kregen we avondeten, om 17:00 ging het licht uit, om 22:00 ging het licht weer aan en om 22:30 gingen we ontbijten, hihi. Op het vliegveld van China moesten we drie uur wachten, we besloten om iets te gaan eten. We hadden onze eerste noedelsoep-met-stokjes-ervaring: heet, zweten, spatdrupjes op ons hoofd en t-shirt van het slurpen, maar het was wel super lekker. Bij de gate hebben we nog met een ‘’backpacker-weet-alles’’ uit Minnesota gepraat, vervolgens was het nog maar twee uurtjes vliegen naar Hanoi. Op het vliegveld daar moesten we ons visum nog regelen, dit ging makkelijk. We hebben een visum voor drie maanden gekregen, dus als voor deze voorbij zijn moeten we Vietnam uit en bijvoorbeeld in Laos of Cambodja een nieuw visum regelen. We pakten onze backpacks vanaf de band (toen we deze op onze rug deden vielen we bijna om!) en we zagen een Vietnameesje staan met een bordje met onze namen erop. Eenmaal in zijn taxi drukte de chauffeur een telefoon in onze handen. Het was iemand van CSDS, die vertelde dat de rit 35 minuten zou duren en dat er iemand is om ons op te vangen. Goed geregeld! Maar hé, wat een autorit. We zagen wat we van tevoren verwacht hadden: heel veel scooters rijden door elkaar heen en je hoort enkel getoeter. Rechts inhalen is ook de normaalste zaak van de wereld, evenals door rood rijden of constant je knipperlicht laten branden. Ook zagen we veel groen; bomen, planten, palmbomen, super mooi. Toen de chauffeur zijweggetjes nam en langzamer ging rijden dachten we: we zijn er bijna! We kwamen aan bij nummer 72. Is dit ons huis? Het leek een beetje op een gevangenis, want het heeft tralies voor de deur. Een klein vrouwtje deed open, we deden onze schoenen uit (er stonden heel veel schoenen in de hal, dus we begrepen wat we moesten doen) en we liepen naar binnen. We kregen een schema met het programma voor aankomende week: Vietnamese lessen, toer door de buurt, introductie op stage, city tour en noem maar op. Onze kamer zit op de vierde verdieping. Er zijn stapelbedden en ik deel de kamer met Inge en Lieke en een meisje uit Schotland. We waarderen de airco op onze kamer, want buiten is het 36 graden en er is gewoon geen wind. De badkamer delen we met twee kamers, dus met acht personen. In het huis wonen nu ongeveer 20 internationale studenten. Fransen, Engelsen, Schotten, Denemarkens en nu ook Nederlanders.
Om 12:00 kregen we lunch, de nanny maakt dat klaar. Het was noedelsoep met gefrituurde inktvis, en er stonden ook mini-banaantjes en dragon fruit op tafel. Mjammie! Na de lunch hebben we de kamers gezellig gemaakt, heb ik even geskypet met Sander en daarna gingen we de buurt verkennen. Als je daar zo rond loopt besef je nog niet dat je er drie maanden gaat wonen, maar dat besef komt vast nog wel :). Om 18:00 stond het eten weer voor ons klaar, de tafel was gevuld met lekkernijen. Rijst, groenten, gebakken vlees, omelet, noten, kroepoek.. hier kan ik wel aan wennen!
Die nacht hebben we de klok rond geslapen. De maandag kwamen de vier anderen uit Nederland ook aan, dus toen we compleet waren kregen we een rondleiding in de buurt van iemand van CSDS. CSDS is trouwens een vrijwilligersorganisatie die onze stage heeft geregeld, en we slapen en een guesthouse van hen. De buurt waar we in wonen ligt 10km buiten Hanoi. Groene bomen en planten hangen over de straten, Vietnamezen leven en werken buiten, overal marktjes en kraampjes. Wij als blonde, lange Nederlanders hebben aardig wat bekijks. Iedereen groet ons en kijkt ons na. De eerste gebakken hond heb ik al gespot, evenals andere geslachte dieren. De vrouw van CSDS (Vietnamese namen zijn moeilijk te onthouden) trakteerde ons op een traditioneel drankje: zoet water met tofu en gelletjes. Heel… bijzonder. Vanavond gaan we met alle vrijwilligers naar een bar, ik hoorde iets van 20 cent voor een biertje, dus ik ben benieuwd wat de avond ons brengt.
Tot de volgende keer!
Knuffel,
Filou
p.s. dit is ons adres:
CSDS
72 Pham Thân Duât,
Cầu Giấy
Hà Nôi
Viêt Nam
We zijn nu twee dagen hier, maar het voelt als veel langer. Zaterdag 5 september begon het allemaal op Schiphol. Papa, mama en Sander waren mee om afscheid te nemen en dat was erg fijn. ‘Als we hier doorheen gaan, is het dan echt klaar?’ vroegen we aan een stewardess voor we de douane doorgingen. ‘Nee, dan begint het pas!’ zei ze. Met deze quote in ons achterhoofd stapten we het vliegtuig in. Mama had een cadeautje in mijn tas gestopt die ik pas in het vliegtuig open mocht maken. Het was een super lief boekje van Anne en Yvette, en daarmee kwamen de gemixte gevoelens naar voren. Waarom doe ik dit? Is vier maanden niet te lang? Gelukkig verdween dit gevoel na een tijdje. De vlucht ging trouwens prima. 10 uur vliegen van Amsterdam naar China, waar het voor ons net de omgekeerde wereld was: om 15:00 kregen we avondeten, om 17:00 ging het licht uit, om 22:00 ging het licht weer aan en om 22:30 gingen we ontbijten, hihi. Op het vliegveld van China moesten we drie uur wachten, we besloten om iets te gaan eten. We hadden onze eerste noedelsoep-met-stokjes-ervaring: heet, zweten, spatdrupjes op ons hoofd en t-shirt van het slurpen, maar het was wel super lekker. Bij de gate hebben we nog met een ‘’backpacker-weet-alles’’ uit Minnesota gepraat, vervolgens was het nog maar twee uurtjes vliegen naar Hanoi. Op het vliegveld daar moesten we ons visum nog regelen, dit ging makkelijk. We hebben een visum voor drie maanden gekregen, dus als voor deze voorbij zijn moeten we Vietnam uit en bijvoorbeeld in Laos of Cambodja een nieuw visum regelen. We pakten onze backpacks vanaf de band (toen we deze op onze rug deden vielen we bijna om!) en we zagen een Vietnameesje staan met een bordje met onze namen erop. Eenmaal in zijn taxi drukte de chauffeur een telefoon in onze handen. Het was iemand van CSDS, die vertelde dat de rit 35 minuten zou duren en dat er iemand is om ons op te vangen. Goed geregeld! Maar hé, wat een autorit. We zagen wat we van tevoren verwacht hadden: heel veel scooters rijden door elkaar heen en je hoort enkel getoeter. Rechts inhalen is ook de normaalste zaak van de wereld, evenals door rood rijden of constant je knipperlicht laten branden. Ook zagen we veel groen; bomen, planten, palmbomen, super mooi. Toen de chauffeur zijweggetjes nam en langzamer ging rijden dachten we: we zijn er bijna! We kwamen aan bij nummer 72. Is dit ons huis? Het leek een beetje op een gevangenis, want het heeft tralies voor de deur. Een klein vrouwtje deed open, we deden onze schoenen uit (er stonden heel veel schoenen in de hal, dus we begrepen wat we moesten doen) en we liepen naar binnen. We kregen een schema met het programma voor aankomende week: Vietnamese lessen, toer door de buurt, introductie op stage, city tour en noem maar op. Onze kamer zit op de vierde verdieping. Er zijn stapelbedden en ik deel de kamer met Inge en Lieke en een meisje uit Schotland. We waarderen de airco op onze kamer, want buiten is het 36 graden en er is gewoon geen wind. De badkamer delen we met twee kamers, dus met acht personen. In het huis wonen nu ongeveer 20 internationale studenten. Fransen, Engelsen, Schotten, Denemarkens en nu ook Nederlanders.
Om 12:00 kregen we lunch, de nanny maakt dat klaar. Het was noedelsoep met gefrituurde inktvis, en er stonden ook mini-banaantjes en dragon fruit op tafel. Mjammie! Na de lunch hebben we de kamers gezellig gemaakt, heb ik even geskypet met Sander en daarna gingen we de buurt verkennen. Als je daar zo rond loopt besef je nog niet dat je er drie maanden gaat wonen, maar dat besef komt vast nog wel :). Om 18:00 stond het eten weer voor ons klaar, de tafel was gevuld met lekkernijen. Rijst, groenten, gebakken vlees, omelet, noten, kroepoek.. hier kan ik wel aan wennen!
Die nacht hebben we de klok rond geslapen. De maandag kwamen de vier anderen uit Nederland ook aan, dus toen we compleet waren kregen we een rondleiding in de buurt van iemand van CSDS. CSDS is trouwens een vrijwilligersorganisatie die onze stage heeft geregeld, en we slapen en een guesthouse van hen. De buurt waar we in wonen ligt 10km buiten Hanoi. Groene bomen en planten hangen over de straten, Vietnamezen leven en werken buiten, overal marktjes en kraampjes. Wij als blonde, lange Nederlanders hebben aardig wat bekijks. Iedereen groet ons en kijkt ons na. De eerste gebakken hond heb ik al gespot, evenals andere geslachte dieren. De vrouw van CSDS (Vietnamese namen zijn moeilijk te onthouden) trakteerde ons op een traditioneel drankje: zoet water met tofu en gelletjes. Heel… bijzonder. Vanavond gaan we met alle vrijwilligers naar een bar, ik hoorde iets van 20 cent voor een biertje, dus ik ben benieuwd wat de avond ons brengt.
Tot de volgende keer!
Knuffel,
Filou
p.s. dit is ons adres:
CSDS
72 Pham Thân Duât,
Cầu Giấy
Hà Nôi
Viêt Nam
-
07 September 2015 - 15:10
Tessy:
Wauw gaaf Filou!
Je schrijft het ook zo leuk.. Succes en heel veel plezier! X -
07 September 2015 - 17:16
Margriet Abels:
Een goede start van een mooie periode . -
07 September 2015 - 19:05
Peggy:
zo dat zijn heel veel nieuwe indrukken. maar wel leuk lijkt me. geniet ook van het daar zijn. wanneer begint je werkweek?☺ -
07 September 2015 - 23:13
Esther:
Hé Filoutje, met al dat eten zou ik maar wat hardlooprondjes gaan inplannen..... -
08 September 2015 - 09:42
Gabriella:
Super leuk Filou, om zo jouw blog te lezen.
Buiten onze appjes en foto's.
Liesfs, mama.xx -
08 September 2015 - 11:41
Janneke:
Wow filou......enjoy -
08 September 2015 - 23:35
Marieke :
Hè Loutje. Volgens mij ben je al aardig gesetteld. Ik denk dat je een mooie tijd tegemoet gaat. Dikke kus ,Marieke -
09 September 2015 - 08:56
Mirjam :
Leuk om te lezen hoe de eerste ervaringen zijn van jullie avontuur! Dat gaat helemaal goed komen! Zo kunnen we allemaal een beetje mee genieten. Succes dames! -
10 September 2015 - 23:49
Rachel:
He meis, heel leuk verhaal! Ik heb er al helemaal een beeld bij gevormd haha. Klinkt echt allemaal heel spannend, maar ik denk dat je binnen twee weken wel gewend bent hoor! Komt goed en ik ben benieuwd naar de rest van je week xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
