Mama in Vietnam!

Lieve jullie,

Op een vrijdagochtend stond ik toch wel met een beetje zenuwen op het vliegveld op mama te wachten die ik weer na drie maanden zou zien. Het was super fijn om haar weer te zien en het voelde al heel snel weer vertrouwd. De taxi reed ons naar ons hotel in het centrum van Hanoi, the Old quarter. Nadat we onze backpacks hadden gedropt liet ik mama de stad zien. Het was grappig om te zien waarover zij zich allemaal verbaasde in Hanoi, zoals het verkeer, de eettentjes op straat en over wat er allemaal verkocht wordt. In het begin had ik precies hetzelfde, maar nu voelt het voor mij al als normaal.

Na de drukte in de chaos in Hanoi gaven we ons over aan de nachttrein richting Sapa. Wat een leuke ervaring! In de trein heb je allemaal kleine kamertjes met twee stapelbedden, vier slaapplekken dus. Dat we niet konden slapen door het gehobbel en doordat het zo oncomfortabel lag kon de pret niet drukken. Toen we vroeg in de ochtend aankwamen zijn we op zoek gegaan naar een tourguide die ons de aankomende drie dagen op sleeptouw zou nemen. Het werd een super lieve vrouw van 22 jaar die haar hele leven al in Sapa woont. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen. De eerste ochtend hebben we een tocht gedaan van drie uur. Daarna hebben we ons ingecheckt in het hotel. De verwarming was er stuk, het was daar heel kil en vochtig, er was geen warm water, er was niemand bij de receptie en diegene die er rond liep was onaardig en had een blauw oog. Na één uurtje gebibberd hebben in het bed stapten we in de stoute schoenen en zijn we met de slappe lach het hotel uit gevlucht! Toen we eenmaal gesetteld waren in een nieuw hotel hebben we nog een massage genomen (9 euro voor 1,5 uur; wat een prijzen..) en zijn we een pizzaatje gaan eten. En vroeg naar bed want de volgende dag stond er een trekking tocht van zes uur op de planning. Wat was dat mooi! Je liep letterlijk door de rijstvelden heen, wat best een uitdaging was, en het uitzicht was adembenemend. We liepen door verschillende dorpjes waar groepen uit Sapa leefden. Manh, onze tourguide, liet zelfs haar huis zien. Ze woont in een soort schuur met haar familie, zonder wc, douche of echte keuken. Aan de muur hing een trouwfoto en ze vertelde dat hun hoofden op het lijf gefotoshopt waren omdat ze het anders niet konden betalen. Het was bijzonder om te zien hoe ze leefden en hoe open ze naar ons was. Die nacht sliepen we in een homestay, in een soortgelijke huis als die van Manh. We hebben daar de klok rond geslapen en de volgende ochtend stonden de pannenkoeken voor ons klaar. De derde dag deden we nog een trekking tocht van drie uur door de bamboebossen en werden we per scooter weer terug gebracht naar het stadje. In de nachttrein terug hebben we trouwens heerlijk geslapen, we beginnen er aan te wennen!

Toen was het tijd om naar Hoi An te vliegen! Na een vlucht van één uur en twintig minuten kwamen we aan in de warmte, want Hoi An ligt in tegenstelling tot Hanoi in het midden van Vietnam. Hoi An is een hele romantische stad. In het centrum mogen geen auto’s en scooters rijden, wat het plaatsje heel vredig maakt. Overal hangen er lampionnetjes en lichtjes en door de stad stroomt een rivier waar je een lantaarn met een kaarsje erin op kan laten stromen en dan mag je een wens doen. Het strand was 2,5km fietsen en daar hebben we ook zeker gebruik van gemaakt. Maar wat nog wel het hoogtepunt was waren de talloze winkeltjes waar je kleren, tassen en schoenen kon laten maken. We hebben een paar laarzen en een paar sandalen van leer op maat laten maken en mama heeft een super mooie leren travelbag gekocht.

Onze laatste bestemming was Halong Bay, wat drie uur reizen met de bus was vanaf Hanoi. We hadden een tour van 2 dagen en 1 nacht op de boot geboekt. Onze tourguide was echt hilarisch. Zijn naam was Hung, maar we moesten hem Pinky noemen. Hij viel duidelijk op hetzelfde geslacht en hij was echt heel grappig. De eerste dag hebben we lekker in het zonnetje op het dek gelegen. We hadden geluk met het weer want normaal is het in de winter erg koud en regenachtig. Ook hebben we een grot bezocht en zijn we gaan kajakken (waar we heel veel aapjes zagen!). Die avond hebben we samen met Pinky en de anderen karaoke gedaan. En dan word je de volgende ochtend wakker en heb je een geweldig uitzicht: varend op het blauwe water waar rotspartijen uitsteken.. De volgende ochtend hebben we aangemeerd bij een klein eilandje en hebben we op de boot geleerd hoe we Vietnamese loempia’s moeten maken.

Na een laatste nachtje in Hanoi was het weer tijd om afscheid te nemen. Ik vervolgde mijn reis samen met Inge naar het Zuiden. We hebben een open busticket gekocht. Dit houdt in dat je een ticket koopt waarmee je van Noord naar Zuid Vietnam reist en je kan stoppen op verschillende plaatsen. Je reserveert één dag van tevoren een plekje in de bus, dus je kan zelf weten hoeveel dagen je ergens wilt blijven. Die avond hadden we onze eerste nachtbus ervaring. Er zijn bedden in de bus en als je ongeveer 1,60m bent en tegen getoeter en hobbels kan je er een prima nachtje maken.

Wat ik vanaf hier mee maak (Phonga Nha, Hué, Hoi An, Nha Trang, Dalat, Mui Ne, Ho Chi Minh, Mekongdelta, Bangkok en iets meer van Thailand..) mogen jullie gaan volgen via mijn foto’s en berichtjes op Facebook, want ik heb besloten dat ik geen blog meer ga schrijven van mijn reis.

Tot over drie (wow) weken! Ik mis jullie!
xxxxxxxxx